D#m
در آستانه یِ پیری ، گلایه از شبِ دنیا

C#
بد است مردِ حسابی ، به احترام دیازپام

A#                        B
بدون قصه و بوسه ، تلاش کن که بخوابی

D#m
تو مثلِ برده ی خانه ، وبالِ گردن روزی

C#
کسی نگفت نباید ، که از نهاد بسوزی

B
تو آفتاب نبودی ، که بی دریغ بتابی

D#m
چه اسب ها که درونت ، به احتزاز درامد

C#
به شِیهه عُمرِ گلویت ، کشان کشان به سر آمد

D#m            C#                            B
تو را که بست به گاری ، که روز مزد عذابی

D#m
لگد زدند به شیری که صبر غرش او بود

C#
شکست یوزپلنگی ، که رام و آینه خو بود

B
و از فراز دهانی ، سقوط کرد عقابی

D#m
دلیر ماندی و نان را ، به خون زدی که نمیری

C#
به هرزه پا ندواندی از این دوندگی آخر

D#m             C#                          B
چه میرسد به جماعت جز آخوری و طنابی

D#m
شناسه عالمی اما ، شناسنامه نداری

C#
و دائم الغمی اما ، خودت ادامه نداری

B
غرور منقطع النسل ، عماره سازِ خرابی

D#m
تو برگزیده نبودی ، قبول کن که نبودی

C#
قبول کن که رسولی ، بدونِ معجزه هستی

B
بلند مسئله هستی ، ولی بدونِ کتابی

D#m
دریچه ای که تپید و ، جهان کوچک ما را

C#
به نور خواند گرفتست ، بیا و زنده شو ای ماه

D#m             C#                               B
که مثلِ فاتحه هر شب ، بر این دریچه بتابی

D#m
هزار ماهیِ تنها ، فدایِ آبی دریا

C#
هزار بسته مسکن ، فدایِ این غم برنا

B
هزار گَله ی درنا ، فدایِ وسعت آبی

D#m
گلایه از شب کوچک ، و نِق به شیوه ی کودک

C#
بس است حزن مبارک ، شبت بلند غمت نیز

D#m                  C#                           B
غمت بخیر شبت نیز ، شب است مردِ حسابی