A
در روزهای آخر اسفند
A
در نیم‌روز روشن
A7
وقتی‌ بنفشه‌ها را
D
با برگ و ریشه و پیوند و خاک
       A          D                                E
در جعبه‌های کوچک چوبین جای می‌دهند
A
در روزهای آخر اسفند
A
در نیم‌روز روشن
A7
وقتی‌ بنفشه‌ها را
D
با برگ و ریشه و پیوند و خاک
       A          D                                E
در جعبه‌های کوچک چوبین جای می‌دهند


D          E
جوی هزار زمزمه‌ی درد و انتظار
A            F                             E
در سینه می‌خروشد و بر گونه‌ها روان
D          E
جوی هزار زمزمه‌ی درد و انتظار
A            F                             E
در سینه می‌خروشد و بر گونه‌ها روان


A
ای کاش آدمی
 Gm                A
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
 E                A                          Bb
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست
A
ای کاش آدمی
 Gm                A
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
 E                A                          Bb
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست


E
در روشنایی باران
D
در آفتاب پاک

A
در روزهای آخر اسفند
A
در نیم‌روز روشن
A7
وقتی‌ بنفشه‌ها را
D
با برگ و ریشه و پیوند و خاک
A            D                                 E
در جعبه‌های کوچک چوبین جای می‌دهند
         D    E       
جوی هزار زمزمه‌ی درد و انتظار
A         F                             E
در سینه می‌خروشد و بر گونه‌ها روان
         D    E       
جوی هزار زمزمه‌ی درد و انتظار
A         F                             E
در سینه می‌خروشد و بر گونه‌ها روان


A
ای کاش آدمی
Gm               A
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
E                A                        Bb
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست
A
ای کاش آدمی
Gm               A
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
E              A                         Bb
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست

نیم پرده بالاتر

Bb
ای کاش آدمی
G#m            Bb
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
F             Bb                         B
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست

Bb
ای کاش آدمی
G#m            Bb
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
F                   Bb                    B
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست

یک و نیم پرده بالاتر

Db
ای کاش آدمی
Bm            D
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
G#                  Bb                    D
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست


Db
ای کاش آدمی
Bm            D
وطن‌اش را هم‌چون بنفشه‌ها
G#                  Bb                    D
می‌شد با خود ببرد هر کجا که خواست