Eb    D              
من و تو دوتا پرنده، تو قفس زندونی بودیم
Eb            Gm            D      
جای پر زدن نداشتیم، ولی آسمونی بودیم
Gm          Eb           Gm                 D
ابر و باروونو می دیدم، اما دنیامون قفس بود
D                    Eb                     D
چشم به دور دستا نداشتیم، همینم واسه ما بس بود
Eb                             D
اما یک روز اونایی که ما رو باهم دوست نداشتن
Eb       Cm                           D
تو رو پر دادنو جاتم، یه دونه آیینه گذاشتن
Eb                              D
منه خوش باور ساده، فکر میکردم روبرومی
D          Eb                               D
گاهی اشتباه میکردم، من کدومم تو کدومی
Eb                                 D
با تو زندگی میکردم، قفس تنگ و سیاهو
Eb                               D
عشق تو از خاطرم برد، عشق پر زدن تا ماهو
D           Eb         Cm                   D
اما یک روز باد وحشی، رویاهامو با خودش برد
Eb                Cm                           D
قفس افتاد و شکستو، آینه افتاد و ترک خورد
D                           Eb                    D
تازه فهمیدم دروغ بود، دنیایی که ساخته بودم
Eb                              D
دردم از اینه که عمری، خودمو نشناخته بودم
Eb                              D
تو توو آسمونا بودی، با پرنده های آزاد
Eb                                 D
منه تن خسته رو حتی، یه دفعه یادت نیفتاد
Eb                              D
حالا این قفس شکسته، راه آسمون شده باز
Eb                                     D
اما تو قفس نشستم، دیگه یادم رفته پرواز