آکورد پس از باران
دوباره دل آسمان پر شد
آفتابا چه خبر؟
این همه راه آمدهای
که به این خاک غریبی برسی؟
ارغوانم را دیدی سر راه؟
مثل من پیر شده ست؟
چه به او گفتی؟ او با تو چه گفت؟
نه، چرا میپرسم
ارغوان خاموش است
دو واره آسمان دیل پور ابو
سیه ابرانه جیر مهتاب کور ابو
ستاره دانه دانه آی رو بیگیفته
عجب ایمشب بساط غم جور ابو
دیرگاهیست که او خاموش است
آشنایان زبانش همه رفتند
ارغوان ویران است
هر دومان ویرا