آکوردهای حمیدرضا پویا

از حال تب دار و چشمای تسلیمت ، میفهمم ایندفعه ، جدیه تصمیمت دست من اینبار از رویات کوتاهه ، ساکت رو میبندی ، پاییز تو راهه تا تو خودت میری ، حالم عوض میشه ، باور کن این آدم ، احساس حالیشه از هرچی ذهنت رو ، پر کرده میترسم ، از اینکه تنهاییم ، برگرده میترسم ، بر

تن سردت آغوش خستت ، چه ترسی به جون من انداخت چه روزایی از من گرفتو ، چه شبهای طولانی‌ای ساخت تو رفتی و بی‌ماه موندم ، چقدر دنیا تاریک‌تر شد چقدر راه رفتم یه شهرو ، چقدر شهر کوچیک‌تر شد خیال کردم انقدر دوری ، ندیدی چی اومد به روزم که بارون گرفت، برف اومد ، برام

دلم خسته از این شبها ، از این شبهای تنهایی شبایی که پر غصه ست ، ندارم خواب رویایی دلم مثل کویری خشک ، میخواد از آسمون بارون ببار ای ابر بارونی ، بروی این دل بی جون ببار ای ابر بارونی ، اینو تنها تو میدونی که این دل پر غم و غصه ست ، میریزه اشک پنهونی