آکوردهای ایوب قلعه

شای دلگه‌م ،وه خدا هه خودی خودای ‌دلگه‌م چه خاصه که دری هوای دلگه‌م تا ابد بمینی اارای دلگهم،شااااای دگهههم حال خوشم، خدا ‌دوسم داشت ک تو کرده بشم ویران بیم هاتی بیده آرامشم تنیا ارای تو جا دره باوشم، آرااامشم نزیک ترین دووسگم وه گشت عزیز تر رفیقگم عشقگه‌ی اول و آخر هه یه که قصیل مه تو بکه‌ی باور، بسههههه دردت وه مال که هوچ دردت وه گی

هوا ابریه وارانه ناو کوچتان چراغانه آسمان دری گیره کِی اَرِی ای دل داغانه چنی خوشگلی تو امشو چنی مالدان شلوغه دِرِم کَر بوم وگرد ای صدای فیک و فاک و بوقه یه قصه ای ها دِلِم تواَم بوشِمِی پید نور دیده زانم حوصلمیژ نیری اول شُو زندگیده بیلا مهمانیل بزانن وَ چه مهمانیگ هاتِنَ امشُو

یه نفر و پشت ای پنجره هس که سر سوزن امید نیری وه کس یه جوری وی زنیه دل کنیه دی ویادی نیه امرو چند شمه س یه نفر و او دس ای پنجره بی ساده بی و گشت جور خوی ساده دی و تاوان هر زخمیگ شعر نیوساد شعر فروت و داده زخم زندگی

ایره زمسسانه هنو یخ کردم هایده کو تو را و عشقمان و زندگیم نچو مه حریف رندیه همشهرییل تو نیم نچو و زندگی نچو که مه، مه و تو و تونو زخم غربت خاطره درم مه، مه و تو فقط ایره تا پایتخت فاصله درم مه، مه بی تو بی تو مرم تو عمرمی نفسی چجو تونی چویلت و روم بوسسی نه، مه شیت بوم وقتی بزانم قلبت دایدسه کسی