F                         Gm
برخیز شتربانا بربند کجاوه
Gm                                      F
کز شرق عیان گشت همی رایت کاوه
F                                      Gm
از شاخه شجر برخواست آوای چکاوه
Gm                                      F
مسطور سفر، حسرت من گشت علاوه
Gm
بگذر بشتاب اندر از رود سماوه
Gm                               F
در دیده من بنگر دریاچه ساوه
Gm        Cm            Gm
ماییم که از خاک بر افلاک رساندیم
Gm        Cm            Gm
خاک عرب از شرق به اقصی گذراندیم
Gm                                      F
دریای شمالی را بر شرق نشاندیم
Gm       Cm     Eb                 Cm
وز بحر جنوبی به فلک گرد فشاندیم
Cm                                    Gm
در چین و خُتن ولوله از هیبت ما بود
Gm                                    D
در مصر و عدن غلغله از شوکت ما بود
Cm                                    Gm
در اندلس و روم عیان قدرت ما بود
Gm                                    D
غرناطه و اشبیلیه در طاعت ما بود
F                         Gm
برخیز شتربانا بربند کجاوه
Gm                                      F
کز شرق عیان گشت همی رایت کاوه
F                                  Gm
امروز گرفتار غم و محنت و رنجیم
Gm                                      F
در داو فره باخته اندر شش و پنجیم
F                                  Gm                      
با ناله و افسوس در این دیر سپنجیم
F                                         Gm
چون زلف عروسان همه در چین و شکنجیم
Cm                              F    Gm
هم سوخته کاشانه و هم باخته گنجیم
Gm                                        Cm
ماییم که در سوگ و طرب قافیه سنجیم
D                               Eb
جغدیم به ویرانه، هزاریم به گلزار
F                                       Gm
افسوس که این مزرعه را آب گرفته
Gm                                      F
دهقانِ مصیبت زده را خواب گرفته
D                                  Eb
خونِ دلِ ما رنگِ میِ ناب گرفته
F                                      Gm
وز سوزش تب پیکرمان تاب گرفته
Gm                                  F
رخسارِ هنر، گونه مهتاب گرفته
D                                Eb
چشمانِ خرد پرده زِ خوناب گرفته
D                                Eb
ثروت شده بی مایه و صحت شده بیمار
Gm                      Cm         D
ابری شده بالا و گرفته است فضا را
Gm                           Cm
وز دود و شرر تیره نموده است هوا را
Cm                                 Eb
آتش زده سکان زمین را و سما را
D                 Eb               Cm
سوزانده به چرخ اختر و در خاک گیاه را
F                                   Gm
ای واسطه رحمت، حق بهر خدا را
Gm                                F
زین خاک بگردان ره طوفان بلا را
Cm                          Eb
بشکاف ز هم سینه این ابر شرر بار
F                         Gm
برخیز شتربانا بربند کجاوه
Gm                                      F
کز شرق عیان گشت همی رایت کاوه
Gm         F           Gm          F           Gm
همی رایت کاوه همی رایت کاوه همی رایت