F               Dm
سَرَش مست و دلش دشت و 
A
صدای خنده اش کوک
A              Dm
بَرَش رفتم که آوازی دگر بهرش بخوانم
A              Dm
کمی گشت و دمی جست و به من گفت
A              Dm
برو آواز خود با دیگران خوان
A          F
با بغضی از ترانه
A        Dm
محزون از این زمانه
A        Dm
روبه دریا کردم و آهی کشیدم
A
شعر خود را دوباره، با شوری عاشقانه
A        Dm
با مرغان هوا کردم روانه