آکوردهای گروه آریان

هدیه میکنن ابرای بهار دُر و گوهر آسمونی رو از تو باغچه ها میخونن گلا باز ترانه مهربونی رو از کوچه میاد باز صدای پاش میزنه به شیشه با قطره هاش میپچه صداش توی هر خونه ................ باز بارونه بارونه بارونـــــــــــــــــــــــه بارونـــــــه بارونه برگا پاک میشن از غبار غم بوی تازگی میده سبزه زار دونه های شبنم رو برگ هر شاخه گلی مونده یادگار از کوچه میاد باز صدای پاش میزنه به شیشه با قطره

گفتی میخوام رو ابرا همدم ستاره باشم تو تک سوار عاشق من پری قصه ها شم گفتم به جای شعر قصه های بچه گونه با هم بیا بسازیم زندگی رو عاشقونه ما دو بال پرواز مرغ عشقیم پر میگیریم تا اوج آسمون ها جای حسرت تو قلب ما دوتا نیست نمیمونیم با غصه تک تنها لااااای لای لالالای لای لالالای ل

یه روزی زیر گنبد نیلی بود یه گلدون تنهای تنها خالی بود جای گل توی قلبش لونه داشت تو سینش غم دنیا حالا غصه و غم دیگه رفته بازم اومده عطر بهارون چونکه غنچه پاکی نشسته میون دل تنهای گلدون گل من گل من تویی جلوه ی پاک بهارون گل من گل من منم گلدون و تو گل گلدون گل من تو قلبم شده غنچه عشق تو مهمون

گل آفتابگردون هر روز به انتظار دیدن یاره اما خورشیدو پوشونده ابری که تاریکه و تاره چشمای آفتابگردون باز نگران از ابرا داد میزنن این تنها طاقت دوری نداره تا بشه وقتی خورشید از دل ابرا پیدا باز کار آفتابگردون انتظاره انتظاره لا لا لا لا آخرش ابرا رو از رو رخ خورشید بر م

تو به رسم قصه عشق تو گوش من صدا کردی دلم رو با رموز عشق آشنا کردی تو میگفتی تو این دنیا فقط خوبیست که میمونه با خوبیها دلامونو با صفا کردی چه شبهایی نخوابیدی برام تا صبح دعا کردی واسه خوابم تو ای مادر لالا لالا کردی واسه فردام دعا

ای غریبه ازکجایی که واسه من غمگساری تو همونی که تو قلبم یه صدای موندگاری وقتی باشم شب تیره اون شبی که صبح ندیده باخودم تنها میشینم تاسپیده تواونی که همصدایی هم صدای آشنایی رفتن تو واسه ی من کابوسی تیره وتاربود موندنت اما یه رویا یه رویای موندگار بود وقتی بودی همه فصلا واسه من مثل بهار بود تو که رفتی غم دنیا واسه من یه یادگار بود گفتی هیچ چیز توی دنیا واسه ی من تو نمیشه اما نیستی که ببینی خالیه جات همیشه حالا جز ناله ی سازم واسه من درمون نمو

تو هیچ وقت واسه من مثل یه شاخه گل نبودی آخه گل که می دونی افسونگر و زیباست هزار اسیر و دلداده و عاشق داره امّا از تیغ غرورش چه زخمها که رو دلهاست نمی خوام که بگم حتّی برام نوگل بهاری آخه گل که همیشه زیبا نمی مونه تا بهار که میاد قشنگ و پر غروره امّا بهار که موندی نیست یه روزم نوبت خزونه تو معنای یه احساس قشنگی مثه گرمی عشق و شوق دیدار مثه حس

شد از كمون نگات تیری به قلبی رها نشست تو سینه گل آرزوها تبسمی خونه كرد تو باغ سرخ لبات روشن شد از رخ ماه رنگ شبا آروم آروم آروم انگاری این دل به یه حس تازه كرده دچارم دیگه پیداست از این چشمای رسوا كه چه رازی پنهون تو سینه دارم آروم آروم حالا چشمام دیگه هر جا نقش رویایی چشماتو می بینه حس خوبه با تو بودن راز بر ملای قل