آکوردهای فریدون فروغی

اااااااااااااااااامشتی ماشالا ااااااااااااااااااحقه ای والا حقه ای والا میکشی بالا مال و‌منالا میکشی بالا کارت میگلنگه الاغ لنگه شیشه و سنگه مشتی ماشالا اااااااااااااااا مشتی ماشالا ااااااااااااااا حقه ای والا

خواهم تو شوی محبوب دلم چون نرگس من دیوانه ی من رویت رخ من سویت ره من هستی چو بهشت کاشانه ی من پروانه ی من پروانه ی من بی تو چه کنم مستانه ی من آوای تو شد هم نغمه ی من ای لاله ی من بردی دل من

دلم از خیلی روزها با کسی نیست تو دلم فریاد و فریاد رسی نیست شدم اون هرزه گیاهی که گلاش پرپر دستهای خار و خسی نیست دیگه دل با کسی نیست دیگه فریاد رسی نیست آسمون ابری شده دیگه خار و خسی نیست ماهی از پاشوره بیرون افتاده شاپرکها پراشون زخمی شده نکنه تو گله بره

دو تا چشم سیاه داری دو تا موی رها داری تو اون چشات چیا داری بلا داری بلا داری دو تا چشم سیاه داری دو تا موی رها داری توی سینت صفا داری توی قلبت وفا داری صف عشاق بدبختو از اینجا تا کجا داری دو تا چشم سیاه داری دو تا موی رها داری تو اون چشات چیا داری بلا داری بلا داری توی سینت صفا داری توی قلبت وفا داری صف عشاق بدب

رنجو عذاب از من شنگیو خواب از تو خون جگر از من ، موی خذاب از تو آی شیاد میخوای بمونی تو اما صبر که بره میدهم جزای تو کارو تلاش از من ، راحتو خواب از تو کاسه ی خون از من ، ‌تنگ گلاب از تو آی شیاد میخوای بمونی تو اما صبر که بره میدهم جزای تو سوزو گداز از من ، عمر دراز از تو

کوچه شهر دلم از صدای پای تو خا لیه نقش صد خاطره از روزای دور عابر این کوچه خیالیه به شب کوچه دل دیگه مهتاب نمیادتوی حجله چشام عروس خواب نمیاد کوچه شهر دلم بی تو کوچه غم همه روزاش ابریه روز آفتابیش کمه غم تنهایی داره کوچه دل بدون تو همه شعر دفتر من مال تو برای تو بوی دستای تو داره بوی دستای تو داره

وقتی که دستای باد قفسِ مرغِ گرفتارو شکست شوقِ پروازو نداشت وقتی که چــلــچــله هــا خبرِ فصلِ بهارو میدادن عشقِ آوازو نداشت دیگه آسمون براش فرقی با قفس نداشت واسه پروازِ بلند تو پرش هوس نداشت شوقِ پرواز ، توی ابرا ، سوی جنگلای دور دیگه رفته از خیالِ اون پرنده ی صبور اما لحــــظه ای رســــیـــد

تن تو نازک و نرمه مثل برگ تن من جون میده پرپر بزنه زیر تگرگ دست باد پر میده ابرو رو هوا اما من موندنیم تا برسه دستای مرگ نفسم این خاکه ، خون گرمم پاکه نفسم این خاکه ، خون گرمم پاکه من از تبار پاک آریایی قشنگ ترین قصیده ی رهایی هوای عشق تازه نیست ، تو رگهام تن نمیدم به رنگ کهربایی

باز یکی با غصه هاش داره آواز می خونه وقتی غم تو دل باشه دیگه مردن آسونه قامتش خم شده از کوله ی سیاه غم چی می خواد تو روزگار جز خدا کی می دونه کیه این مرد غریب مثل من پریشونه می دونه همین شبو توی دنیا مهمونه باز یکی با بند غم خودشو دار می زنه

آکوردهای ملودی از راست به چپ 《------------ رویاهای من قریه ایست قدیمی تو مشتی سایه اما صمیمی قریه من به جای فولاد چشمه رو میپرستید چشمه رو میپرستید قریه من خوب و صمیمی دلچسب و زیبا شعری قدیمی 《--------- 《--------- اما دستی زرد آمد ز دوزخ آتش زد بر ای

گلدونا گل نـــدادن درختا بار نــــــدادن گوسفند و گاو و میـشا ماست و پنیر نـــدادن گندمای بیابـــــون یه لقمه نون ندادن چشمه های تو دالون یه چیکه آب ندادن به هرکی هرچی گفتم ، به من جواب ندادن مردای مست کوچه تو جیباشون کلوچه تلوتلو میرفتن از پیچ و تاب کوچه آی آدمای مرده ترس دلاتونو برده

سقف خونم طلای ناب زیر پاهام حصیر سرد تو دست من سیب گلاب اما دلم پره ز درد مثل درخت بیدکی تکیه مو دادم به کسی شدم درختی تو کویر تنها و خشک یک اسیر اما یه روزگاری بود پدر بزرگمون می گفت بهشت همین دنیای ماست عشق و صفاست اما کجاست

چون سایه های بی امان بازیچه ی دست زمان در این دنیا ماندم چنان افسرده و حیران سرگشته و نالان چون آدمک زنــــجیر بر دست و پایم از پنجه ی تقــــدیر من کی رهایم ای که تو دادی جانم گو به من تا کی بمانم آدمی چون آدمک، مخلوقی ســــــــرگرداااااان

چشای آبی تو * مثه ی*ه دریا م*ی مونه * دل خست*ه ی منم م*ثه یه ماه*ی م*ی مونه * ماهی خ*سته ی من م*ی خواد تو دری*ا بم*ونه * ماهی خ*سته ی من م*ی خواد تو دری*ا بم*ونه * ماهی دوست داره خونه ش * همیشه تو د*ریا ب*اشه * بوسه بر م*وج بزنه ک*نار ماه*یها ب*اشه * ماه