آکورد اگرچه عمری (غزل شاکری)
اگر چه عمری ای سیه مو چون موی تو آشفته ام
درون سینه، قصه ی این آشفتگی بنهفته ام
ز شرم عشق اگر به ره ببینمت
ندانم ، چگونه از برابر تو بگذرم من
نه می دهد دلم رضا که بگذرم ز عشقت
نه طاقتی که در رخ تو بنگرم من
لالـــا لالــــا لا لا لـــا لــــا لا لالـــالالــــا
دل را به مهرت وعده دادم
دیدم دیوانه تر شد