آکوردهای شهرام صولتی

تو رو به قیمت جون به همین یه لقمه نون تو رو به ماه آسمون به عاشقای بی نشون تو رو به حرمت چشمات به همه مقدسات تو رو به خود خدا به هق هق شبونه هات قسمت میدم قسمت میدم قسمت میدم قسمت میدم از عشقم نگذری قسمت میدم که از اینجا نری قسمت میدم قسمت میدم تو اگه

وقتی باد آروم آروم موتو نوازش میکنه طبیعت وجودتو انقدر ستایش میکنه وقتی که یواشکی خواب به سراغ تو میاد برای داشتن چشمای تو خواهش میکنه این همه عاشق داری چطور حسودی نکنم این همه عاشق داری چطور حسودی نکنم این همه عاشق داری چطور حسودی نکنم این همه عاشق داری چطور حسودی نکنم

هنورم اندر پی اونم که میشه عاشقش باشم مثل دریای من باشه منم چون قایقش باشم هنوزم اندر پی اونم که عمری مرحمم باشه شریک خنده و شادی رفیق ماتمم باشه خدایا عشق من پاکه اگرچه عشقی از خاکه منم اون عاشق خاکی که از عشق تو دل چاکه می گن جوینده یابنده ست ولی پاهای من

وقتی‌ باد آروم آروم موتو نوازش میکنه طبیعت وجودتو اینقدر ستایش میکنه وقتی‌ که یواشکی خواب به سراغ تو میاد برای داشتن چشمای تو خواهش میکنه این همه عاشق داری چطور حسودی نکنم این همه عاشق داری چطور حسودی نکنم وقتی‌ شب فقط میاد برای خوابیدن تو خورشید از خواب پا میشه تن

تو که ج*ون منی ع*مر منی * کویرم و ا*نگار که بار*ون منی* تو درم*ون دل د*یوونه می * مرحم و آر*امش این ر*وح و تنی* هر که هست*ی هر چه هست*ی * تو تموم* عشق این د*یده ی گری*ون منی خوش نشست*ی خوش نشست*ی توی قلب*م * تویی که م*رحم و درم*ون منی تو که ج*ون منی ع*مر منی

میبینی چشمای تو شده واسم زندگی می دونم که با چشات میخوای یه چیزی بگی خوب میدونی عشق من تویی واسم آرزو جونمم میدم برات آرزوهاتو بگو بگو بگو دوستم داری نگی فراموش میشم بگو بگو چیزی نگی من دیگه خاموش میشم باهام قدم بزن خودم نم نم بارون میشم میبین

گل گلدون من تو رگام خون من به خدا جون من بسته به جونت بسته به جونت خودم به قربونت شوق آواز من بال پرواز من محرم راز من خیلی دلگیرم خیلی دلگیرم بی تو می میرم به دنبالت میام هر جا کهباشی آخه می میرم نباشی نمی ذارم دیگه از من جدا شی آخه می میرم نباشی می دونم با وفایی الهی زنده باشی می دو

پنجره ها رو وا کن عشق و بیار به خونه تا که قناری عشق بخونه عاشقونه غما رو رها کن به فردا نگاه کن عشق و صدا کن عشق و صدا کن پنجره ها رو وا کن تا که بتابه خورشید تا بزنه جوونه گلای سرخ امید غما رو رها کن به فردا نگاه کن عشق و صدا کن عشق و صدا کن سپیده سر زده از پس کوه بلند تو مثل شقایق به روی دنیا بخند عمر دو روزه ما ارزش غم نداره باخته

زخم شمشیر رفیق درمون نمیشه عشق عاشق تو چشاش پنهون نمیشه قلب من شیشه دله یارم یه سنگه بوسه ی سنگ با تن شیشه نمیشه حرف اون حرف دله اما دو رنگه صورتش گله ولی قلبش یه سنگه بس که بی محبتو نامهربونه میرسه روزی تک و تنها بمونه میرم من از اینجا میرم من نمیخوام عاشق بمیرم حیف که وقتی برمیگرده خیلی پیرم میرم من از اینجا می

موی سپیدو توی آینه دیدم آهی بلند از ته دل کشیدم تا زیر لب شکوه رو کردم آغاز عقل هی ام زد که خودت رو نباز عشق باید پا در میونی کنه تا آدم احساس جوونی کنه رفته بودم تا مثل یک کبوتر باز کنم تو آسمون بال و پر رفتم که با شادی و سازش کنم گل های گلدونو نوازش کنم از دل بی حوصله غمگین شدم تشنه دلداری و تسکین شدم دیدم که شوقی ندارم به پرواز عقل هی ام زد که خودت رو نباز عشق باید پادر میونی کنه تا آدم اح

به هرکی رسیدی دلت رو شکسته چه دردی کشیدی الهی بمیرم خم آرزو هات توی سینه مرده چقد غصه خوردی الهی بمیرم تو فکرو خیالی چه آشفته حالی دلت بی قراره جوونیت که رفته دلت غم گرفته غمت موندگاره تو این شهر دلگیر غروب نفس گیر ی غم خونه میخای واسه خستگی هات فقط شونه میخوای الهی بمیرم