آکوردهای سینا حجازی

عشقه عمیقه من تنها رفیقه من بی لاکه جیغه من جذابه ساده پوش چینای دامنت بویِ خوش زنت سر میرم از تنت از عطر و رنگو بوش تو فوق العاده ای زیبا و ساده ای تو شاهزاده ای اما نه تویه قصر مهتابه نقره کوب ای اتفاق خوب با تو دمه غروب تهران ولی عصر بارونو ب

دیدی که چی شد آخرش عشقم پریده از سرش چشمون سیاه بار دیگه رفت با یه دلدار دیگه قسم به جون مادرم شد دیگه بار آخرم دل ندم و دل نگیرم دیگه یار خوشگل نگیرم ... به نام من بوده به کام دیگرون رفته مه خراب من روزا همش گیجم آخه شبا میاد پیشم میاد به خواب من حیل

وقتی داشت میرفت اون آروم بود هوا خیس نم نم بارون بود آخرش همیشه قصه هم نمیشه نمیرفت مگه قانون بود این خونه پره خاطراته خونه خالی از صداته قرص خواب میخورم گیج و تاب میخورم خوابیدن یه راه نجاته گریزون ز مردم شدم عشق دست چندم شدم اینجا خونه ی من نیست من تو اتاقم گم شدم روزی صدبار مگه میشه مرد خاطرات نشست دوره کرد اون که از اول و آخرش درده از هر طرف درد درد منظومه ی چشماتو اون جنگل موهاتو

همش غم بود میدونم ولی من عاشقش بودم می گید کم بود می دونم ولی من عاشقش بودم می گفتن با یکی دیگست چشاتو یکمی وا کن می دونم…میدووونم ولی من عاشقش بودم اخه وقتی که میخندید دلم به خنده هاش خوش بود به من هم زندگی میداد همون که منو

یه روزی دنیا خوب بودو آروم بود واسه زندگی همه چی آسون بود هر کی کارشو میکرد حالشو میبرد تکلیف روزاش معلوم بود یکی اومد گفت حالش بده قلبشو انگاری طوفان زده یکیو میخواد اسمش لیله آره درسته مجنون بود داد میزد میگفت وضعش بده آخه اگه لیلی جوابش رو نده

ما وام داشتیم شما نداشتین شما وان داشتین ماها نداشتیم ما با دست تو مدرسه آب می خوردیم لیوان داشتین ماها نداشتیم بازیمون تیله و تشتک بود مال شما اسکی تو شمشک بود مارو کهنه بمون می بستن ماله شما خوشگل پوشک بود حرف ما دری وری بعد حرف بی خودی یه دست کتک بود شما ناز بودی الهی فحشتم گوله ی نمک بود آرزوم توپ هفت سنگی بود عشق تو تلوزیون رنگی بود خواب من شبا مداد سیاه خواب تو مداد رنگی بود ما تو رویا خونه ساختیم حقیقتو دور انداختیم شما نجنگیدید و بردین م

من بارونو دوست دارم اما خیابونو دوست دارم اما حتی قانونو دوست دارم اما بدون تو نه نه نه گل زردارو دوست دارم اما صبح فردارو دوس دارم اما حتی دردارو دوس دارم اما بدون تو نه نه نه من زنمو دوست دارم اما بابا شدنمو دوس دارم اما مردنمو دوس دارم اما تو نباشی نه نه نه

چشامو وا کردم تو بودی چشامو بستم صدات بود روزا قربون صدقه هات شبا لالای هات بود دنیام کوچیک بود قد دستات انگار عشق به من دستم پس داد حالا بزرگ شدم چقدر کوچیکه دستات مامان قربون دستات میدونم هی چشات تر شد تا من هی قدم بلند تر شد تو رسوندی منو به رویاهام مامان همم رویاهات پر پر شد

برات آواز میخونم مردم میگن دیوونم مردم که تورو ندیدن آخ که مگه میدونن هوات مثه بهاره چشات ترانه داره تا تو به شب نخندی غصه داره ستاره بارون دونه دونه به من میگن دیوونه ببار روی دردام کی دردمو میدونه میخوام دیوونه باشم اصن اونکه هیچی ندونه باشم اما تا دنیا دنیاست باهات اونکه میمونه باشم.. تاب میزنه موهات مثله آب میون ر

داری میری ولی یادت تو قلبم جا میمونه دیدی منم اون که آخر این قصه تنها میمونه تو که می گفتی این دنیا بی چشمات دل گیره تو که میگفتی این گلدون بی بارون می میره ( باریدم باریدم گل دادی باریدم تا دیدم گل دادی گلدون از بارون بیزار شد لعنت به چشمی که بیمار شد )×2

از روزی که یادمه شبه حالم همیشه تبه ای کاش یه روز روز شه همیشه یه چیزی کمه این دلیلِ خندمه ای کاش یه روز روز شه بارون که میزنه تعدادِ آدما کمه پس عاشقا کوشن آرزو میکنن همه کاشکی بارون بزنه پس چرا بارونی میپوشن یکی آرزوش اینه اون که رفته برگرده وقتی کنارت بود دیدیش نه نه نه نه نه یکی آرزوش اینه اون که خوابه بیدار شه تا که بیدار بود دیدیش نه نه نه نه فر

آرپژ دیشب روی تخت آروم خوابم برد رویات اومد منو با خودش برد یه جای زیبا بودی با درختای سرکش باد نوازشت میکرد با دستای نرمش داشتی میخندیدی با یه لیاس سفید عزیزم هیچکس عروسیتو ندید چقد زیبا بودی چقد زیبا بودی چقد زیبا بودی چقدر

من مو دیگه سفید کردم خاکستری شدم سردم دور و برم کمتر باش دورت دیگه نمیگردم تازه فراموشت کردم داغونم پر از دردم دنبال کی میگردی نه دیگه برنمیگردم چه چشمایی چه ابرویی عجب مویی عجب بویی خدایی جمع ازدادی ولی حیف پررویی حقه هاتو کمتر کن اینو از گوشت در کن من دیگه عاشقت