آکورد آدما (سپهر خلسه)
(intro)
آدما منو نگاه میکردن
عده ای هم صدام میکردن
دوستم نداشتن و دوستم نبودن
فقط و فقط ادعا میکردن
منم نزدیکامو دور انداختم
روی سیاهیام نور انداختم
به هرکدومشون رو انداختم
الان تنها رفیقم شده دودم باختم
آره خوبم باختم ، بهم خوبی نمیاد
دلم پارتی و مهمونی نمیخواد
زندونی که زندونی نمیخوادو
الانم بهم میگن حیف بودی خیلیا
تو درس عشقم سرنوشتم
بگیرن من شدم غرق نفرت
امیدو میبینن تو برق چشمم
اصن بزن سلامتی روزا رفته عشق است بگو