آکوردهای سعید شهروز

بخواب گل شکستنی که شب داره سر میرسه ... مهلت عاشقی هامون داره به آخر میرسه نگاه نکن به آسمون خورشید خانوم رفته دیگه ... اینجا کسی از قدیما قصه و شعری نمیگه بخواب قشنگو موندنی که دنیا دیدن نداره ... گلای خشک کاغذی که دیگه چیدن نداره

دفتر عشق که بسته شد دیدم منم تموم شدم خونم حلال ولی بدون به پای تو حروم شدم اونی که عاشق شده بود بد جوری تو کار تو موند برای فاتحه دلت حالا باید فاتحه خوند تموم وسعت دلو به نام تو سند زدم غرور لعنتی میگفت بازی عشقو بلدم از تو گله نمیکنم از دست قلبم شاکی ام چرا گذشتم از خودم

چیزی نمی تونم بگم، قراره از من بگذری چیزی نگو می فهممت، باید از این خونه بری چند سال از امشب بگذره، تا من فراموشت کنم تا با یه دریا تو خودم، خاموشه خاموشت کنم تنهاییامو بعد از این، با قلب کی قسمت کنم؟ واسه فراموش کردنت، باید به چی عادت کن

چقدر با هم دیگه جوریم من و تو .. به جز هم از همه دوریم من و تو داریم تو قلب هم پُر رنگ میشیم .. یه لحظه م دور شیم دلتنگ میشیم از عشق تو شبا بی خواب میشم .. به عشقت همدم مهتاب میشم داری دیوونه ی من میشی کم کم .. من از عشقی که دارم مطمئنم (هر جایی که میری نگرانت میشم

ستاره هنوز بیداری بازم امشب خواب نداری نکنه تو هم مثل من عاشقی چشم انتظاری نکنه تو هم تو شبها خسته از غبار جاده خواب مهتابو می بینی که میاد پای پیاده نکنه هجوم ابرا تو رو هم از ما بگیره ستاره برای بودن دیگه فردا خیلی دیره حالا که خورشید طلسم قلعه سنگی خوابه

کجا برگشتی اینجا جای تو نیست من اینجا پام بدجور گیر کرده یکی بعد تو اومد عاشقم کرد مسیر زندگیم تغییر کرده دوسش دارم برای اینکه از من تموم اون خیالاتو گرفته درسته که شبیهت نیست اما با ارفاق اومده جاتو گرفته قرار نبود دیگه برگردی برگشتی و دو دلم کردی منو به گذشته ه

هنوز چشمای تو رازی واسه زیبایی دنیاست نگاهت هر سمتی که باشه همونجا اوله دریاست از آغوشه تو که دورم همه دنیا زمستونه که آغوشت هنوز مثله یه نخلستون تو بارونه همیشه عاشقت بودم یه عشقی که نفسگیره مثه باغی که پاییز و تویه آغوش میگیره خودم طوفان زدم اما پناه هق هقت بودم که در حد پرستش من همیشه عاشقت بودم

نه رد میشی نه میمونی تب ات بدجور واگیره منو با دست کی کشتی که پای هر دومون گیره منو کشتیو آزادی نه زندونی نه تبعیدی میون ما دوتا مجرم به کی حبس ابد میدی داریم گم میکنیم راهو امیدی نیست پیدا شیم من این دستارو میبوسم بزار هم دست هم باشیم

تماشای تو طعم تازه ای بود که فصل بی کسی هامو چشیدم تورو به پاکی گل های مریم توو پاییزی ترین روزام کشیدم یه احساس عجیبی تو نگاته نمیدونم برم یا که بمونم نه خوبی نه بدی این خیلی سخته خلاصم کن که رو مرز جنونم منو حل کن میون هرم دستات