آکوردهای اپیکور

میدونم دلت باز خونه دیگه خسته و داغونه میدونم چقد آسونه االن برات جدایی بگو یادته بارونو گریه و خنده هامونو نگو تقصیر دوتامونه بگو االن کجایی میپیچه توو باد بوی موهات میمونه یادم چی شد أ دستت دادم من محو میشی توو مه هنوز صورتت رو به رومه حس بدی توومه انگار همه چی تمومه

میام پیشت داداش میام پیشت حیف همیشه اینه ته خط انگار یه تیر داره میاد و میره سمت قلب انگار یه چیزی نمیره پایین گیره دمِ حلقت فکر کردی داد بزنی همه میرسن به حرفت حیف همیشه اینه آخره خط اوضاع همش همین بوده و همینه با معرفت تو رفتی و نور شدی و رسیدی ببینی فردا ها رو این دل خسته ی منم میره تا لب مرگ توو آینه میگم کوش بچه اون قلب عارفانت هی میدویی با

یه قهوه ی تلخ و یه سیگار سنگین یه خونه ی تاریک با چند تا دیوار غمگین یه آدم خسته که براش حتی دوستاش غریبه ان همون دوستایی که هیچوقت این زخمارو رو پاش ندیدن تو کوچه پس کوچه ی تاریک روزات، یه فانوس دستته میخوای دنیا دوباره روزای خوبتو بت آسون پس بده یه پای یه زخمی یه دل خسته دلی که از همین اول قصه شکسته زندگی برات حل نمیشه، انگا

رفیقا همشون رفتن بتیغا همشون رفتن داشیا همشون رفتن لاشیا همشون رفتن وقتی دیدم از روم رد شدن فهمیدم کلا همشون حرفن اینارو دیدم و خشک شدم تنم یخ زد انگار تا کمر تو برفم به خودم آویزونم عین یه لباس خیس کابوس هر شب منه میگه عقده هاتو یه جا بریز فنا این لا به لا یه ریز میگن اپیک بده یه کار بیست میگم جمعش کنید بره بابا دیگه تو آسمون من ستاره نیست یه زمانی همه کارا هدف داشتن میرفتیم بالا از سقف یه مشت چاقال شدن باهام طرف به خودم اومدم داداشم رفت کار

اومدی تو دلم موندنی شدی اره آروم و کم کم فقط با تو میچسبه این خیابونا زبر بارونه نم نم بس که جذابی دلم ظله شده واسه خوب بودنت پله شده برق نگات گرفته منو لرزونده قلبمو باز زلزله شده ای داد بر من دلمو بردی تو باز از عمد گرفتی شب و روز و خواب از من بیا یه قصه بساز از من ای داد بر من دلمو بردی تو باز از عمد گرفتی شب و روز و خواب از من بیا یه قصه بساز از من