آکورد فریبانه (امین نیما)
ای همه جان من دردی و درمان من
نیمه ی پنهان من ای کل جهانم
تاب گیسوی تو خم ابروی تو
سرخیه روی تو برده امانم
توبزن لبخند نفسم رفت بند
توفقط نازکن نازنگاهت چند
غرق دریای نگاهت شده ام هرچند
که فریبانه ربایی دل به هر ترفند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گفته بودم چوبیایی غم دل باتوبگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون توبیای