آکوردهای امید

سرتو بذار رو شونه هام خوابت بگیره ... بذار تا آروم دل بی تابت بگیره بهم نگو از ما گذشته دیگه دیره ... حتی من از شنیدنش گریه م میگیره بذار رو سینم سر تو چشمای خیسو ترتو ... بذار تا سیر نگات کنم بو بکشم پیرهنتو بغل کن و بچسب بهم بکش دوباره دست بهم ... جز تو کسی

طرح چشمان قشنگت در اطاقم نقش بسته شعر میگویم به یادت در قفس غمگین و خسته من چه تنها و غریبم بی تو در دریای هستی صاحلم شو غرق گشتم بی تو در دریای مستی صاحلم شو غرق گشتم بی تو در دریای مستی خیال کردم بری میری از یادم تو رفتی و نرفت چیزی از یادم رفتی تازه عاشقتر شدم م

اومدی معجزه کردی نمی دونی که چه کردی اومدی دنیامو ساختی ِاومدی فردامو ساختی اگه دنیامو بخوای من به تو نه نمیگم خواب شب هامو بخوای من به تو نه نمی گم آسمونمو بخوای من به تو نه نمیگم اگه جونمو بخوای من به تو نه نمیگم من به تو نه نمیگم . نه به تو نه نمیگم اومدی صد تا بهار دادی به من همه گله

زانو زدم به پیش تو میخوام که اعتراف کنم به من کمک کن آسمون ابریه عشقو صاف کنم زانو زدم به پیش تو با یک سبد اقاقیا بگم به پات گل میریزم با من به شهر عشق بیا حیف که من و تو یار نباشیم عطر گل یک بهار نباشیم حیفه که با این عشق و تمنا دوتا پرستو باشیم تک و تنها دوتا پرستو باشیم تک و تنها دوست دارمو عاشقتم عشقمو از من بپذیر

اگر مانده بودی تورا تا به عرش خدا میرساندم اگر مانده بودی تورا تا دل قصه ها میکشاندم اگر با تو بودم به شب های غربت که تنها نبودم اگر مانده بودی ز تو مینوشتم تورا میسرودم مانده بودی اگر نازنینم زندگی رنگ و بوی دگر داشت این شب سرد و غمگین و تنه با وجود تو رنگ سحر داشت با تو این مرغک پر شکسته مانده بودی اگر بال و پر داشت با تو بیمی نبودش ز طوفان

گرید به حالم کوه و در و دشت از این جدایی می نالد از غم این دل دمادم فردا کجایی سفر بخیر سفر بخیر مسافر من گریه نکن گریه نکن بخاطر من باران میبارد امشب دلم غم دارد امشب آرام جان خسته ره میسپارد امشب در نگاهت مانده چشمم شاید از فکر سفر برگردی امشب از تو دارم یادگاری سردی این بوسه را پیوسته بر لب

لای لالای لای لای لای لای لای لالای لای لای لای لای لالای لای لای لای لای لای لای لالای لالای منی که بار غم رو تا پای جون کشیدم تورو پیدا کردم به آرزوم رسیدم وقتی که در نگاهت طلوع عشقو دیدم دیدم شراب نابی سبوسبو چشیدم ای گل رویائی ای مظهر زیبایی ت

نمیخواستم اینجوری وابسته شم نمیخواستی اینجوری عادت کنی به هرکس که از زنگدیم رد بشه به هر سایه حتی حسادت کنی نمیتونم از عشق تو بگذرم جدایی خوده مرگه ترکم نکن منو تو یه اندازه عاشق شدیم بیا سایتو از سرم کم نکن.. تو هم مثل من بی قراره چشات میدونم دلت تا ابد

اگه به زور روزگار از زندگیت میرم کنار میرم که ثابت بکنم عاشقتم دیوونه وار تو گریه های زارو زار سپردمت به روزگار این از خودم گذشتنو پای خاطر خواهیم بذار خیال نکن که خواستمت این اونه که میخواستمت به قبله ی محمدی اینه که حرف راستمه میخوای واست همین وسط داد بزنم با تار زلفات دلمو دار بزنم

من می فهممت درکت می کنم احساس تو رو حسش می کنم داغون دلت درستش می کنم آهای فریاد فریاد عزیزم داره میاد با اون عشق خدایی انگاری قلبم و می خواد راضی نبود زمونه زمونه رو راضی کردم با روز و روزگارم راز و نیازی کردم من به تموم دنیا سلام آشتی گفتم تا از خدای عالم اجازت و گرفتم اجازت و گرفتم آهای فریاد فریاد

آره تو محشری از همه سری تو یک افسونگری یا حور و پری در آغوش بهار خونه داری نشونی توی هر گلخونه داری به هر دشت و دمن شکوفه کردی تو عاشقی چو من دیوونه داری بگو چی صدات کنم نرو بذار نگات کنم دلم میخواد دلم میخواد جونمو فدات کنم بیا تا از حریر عشق فرش زیر پات کنم تو محشری از همه سری تو یک افسونگری یا حور

نمی خواستم برم رفتم پشیمونم اگه رفتم دارم می میرم از عشقت من از عشق تو سر رفتم نمی تونم که برگردم به احساس تو بد کردم نفهمیدم چی پیش اومد که قرمز بودو رد کردم هوا هروقت که بارونیست تو فکر من چراغونیست پرم از خاطرات تو همونایست که می دونی مگه یادم میره یک دم تا هروقتی که من زنده ام تو بانی غزل شعری هم الان هم در آینده ام دلم میخواد بیام پیشت بزارم سر روی

بی تو شبها همدم من گوشه دنج اطاقه لحظه هارو میشماره چشم من خیره به طاقه توکه نیستی توی خونه انگاری که بی کسم من این چه سره نمیدونم که به صبح نمی رسم من بی تو خسته ام از این شب که مثل یه جغد شومه اما باتو نمیدونم روزچه وقته شب کدومه اما باتو نمیدونم روزچه وقته شب کدومه گل و گلدون هردو خسته پنجره چشماشو بسته رنگ زرد خستگیها روی پرده ها نشسته دل آیینه روشن توی تاریکی اسیره

باورم کم کرده اند این بهترین اما تو باور کن مرا اما تو باور کن مرا زورقی در موج دریا باش و ناگه یار و یاور کن مرا یار و یاور کن مرا سربلند کن ماه من شو غرق حیرت کن مرا عاشقم من پیش مردم درس عبرت کن مرا سربلند کن ماه من شو غرق حیرت کن مرا عاشقم من پیش مردم درس عبرت کن مرا دو چشم عاشقت دردیست که بر جان من افتاده است بنازم این قلندر را هنوز

ایران من ایران من ای هستی و ای جان من من بی تو فردایی ندارم فرزند دلپاکت منم قربونیه خاکت منم بی تو دگر نایی ندارم هر صدای قلب من زمزمه ی ایرانه دل سرگشته ی من بی تو شده دیوانه هر صدای قلب من زمزمه ی ایرانه دل سرگشته ی من بی تو شده دیوانه یه قلب لرزون دو چشم گریون توی غربت می مونه

سرتاسر خیال من) نقاشیای کاشیاش سبز میشن و ناز میکنن مستا شبا تو کوچه هاش (هوای آواز میکنن هوا هر وقت که بارونیست تو فکر من چراغونیست # پرم از خاطرات تو همونایی که می دونی مگه یادم میره یک دم تا هر وقتی که من زنده م # تو بانی یه مشت شعری هم الان هم در آینده م دلم می خواد بیام پیشت # بذارم سر روی دوشت بگم می میرم از عشقت

تو قبله گاه منی،آخه پناه منی حالا عاشقم،آره عاشقم تو رفیق راه منی،نکنم دگر بکسی نظر،که تو تکیه گاه منی دوست دارمهای تو،امید موندن میده به این صدای خسته،جرات خوندن میده وای که چقدر،دوست دارم به قدر دنیا می خوامت اندازه ستارهای آسمون میخوامت وای که چقدر،دوست دارم به قدر دنیا می خوامت انداز

ای تو بی تکرارتر از حادثه بیش از اینها انتظار دیگه بسه به من از فرسنگها دوری تو گرمی حرم نفسهات می رسه انتظار عزیز من دیگه بسه بسه بسه انتظار بسه بسه بسه انتظار بسه بسه انتظار اره بسه بسه دیگه انتظار لحظه لحظه های خاطرات من با تو بود ای چشمه حیات من گر چه ما افتاده ایم از هم جدا هر زمان یاد توام ای اشنا دل

از تو گلخونه ی دنیا میون تک تک گل ها قسمت ما هم در این بود یاسمین تو شدی گل ما دو تا چشمات سایبونه نمی ترسه بام خونه تاب مژگون بلندت پناه یه آسمونه بذر نازو با سر انگشت روی موهات می نشونم وقتی لالایی می خونم تو رو تا خواب می رســـونم